کفش دیابتی

امروزه، مراقبت از پا به ویژه برای افراد دیابتی اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است. افراد دیابتی به دلیل تغییرات سلولی و مشکلات عروقی، بیشتر در معرض آسیب‌های پا قرار دارند؛ به همین دلیل استفاده از کفش مناسب و تخصصی می‌تواند نقش بسیار مهمی در کاهش خطر زخم‌های پای دیابتی و بهبود کیفیت زندگی داشته باشد. در ادامه قصد داریم تا با نگاهی تخصصی، کاربردها، مدل‌ها و نکات مهم استفاده و نگهداری از کفش دیابتی را به تفصیل بررسی کنیم.

ویژگی های کفش دیابتی

کفش دیابتی، ابزاری فراتر از یک کفش معمولی است، محافظی هوشمند و طراحی‌شده با دقت بالا است که با هدف اصلی پیشگیری از آسیب‌ها و حفظ سلامت پاهای حساس بیماران دیابتی مهندسی شده است. این کفش‌ها با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، فشار را به درستی توزیع کرده، از نقاط آسیب‌پذیر محافظت نموده و محیطی امن و راحت را برای قدم‌های شما فراهم می‌آورند. در این بخش، به طور تخصصی به بررسی این ویژگی‌های کلیدی خواهیم پرداخت که کفش دیابتی را از سایر کفش‌ها متمایز می‌کند و آن را به یک جزء جدایی‌ناپذیر در مدیریت سلامت پای بیماران دیابتی تبدیل می‌سازد.

کفی و لایه‌های داخلی نرم

کفش دیابتی باید دارای کفی نرم و قابل تغییر باشد تا بتواند به‌خوبی فشار وارده بر پاها را کاهش دهد. کفی‌های طبی که در این کفش‌ها استفاده می‌شوند، از مواد نرم مانند فوم یا ژل ساخته شده‌اند و خاصیت جذب شوک دارند. این ویژگی باعث می‌شود که فشار وارده به کف پا به‌طور یکنواخت توزیع شود و از ایجاد نقاط فشار جلوگیری کند. کفی‌های قابل تنظیم، به فرد این اجازه را می‌دهند که فشار وارد شده به قسمت‌های خاصی از پا را کاهش دهند و تجربه راحتی بیشتری داشته باشند. این لایه‌های داخلی نرم باعث می‌شوند که حرکات پا در داخل کفش محدود نشود و از ساییدگی یا اصطکاک اضافی جلوگیری کنند، که برای افراد دیابتی اهمیت زیادی دارد.

طراحی بدون درز

یکی از مشکلات افراد دیابتی، حساسیت بیش از حد پوست پا به سایش و آسیب‌های پوستی است. به همین دلیل، کفش دیابتی باید طراحی بدون درز داشته باشد. نبود درز در داخل کفش از ایجاد سایش و زخم‌های پوستی جلوگیری می‌کند و باعث راحتی بیشتر پاها می‌شود. کفش‌های دیابتی با طراحی بدون درز، نه‌تنها از تحریک پوست جلوگیری می‌کنند، بلکه محیطی امن و آرام برای پای حساس افراد دیابتی فراهم می‌آورند تا به راحتی بتوانند به فعالیت‌های روزانه خود برسند. این نوع طراحی به‌ویژه برای پیشگیری از بروز پینه، تاول، و زخم‌های عمیق که ممکن است به مشکلات جدی‌تر منجر شوند، ضروری و قابل توجه می‌باشد.

فضای کافی برای انگشتان

کفش‌های دیابتی باید دارای فضای کافی در قسمت جلویی باشند تا انگشتان پا بتوانند به‌طور آزاد حرکت کنند. فشار بیش از حد به انگشتان پا ممکن است باعث ایجاد زخم یا تغییر شکل انگشتان شود، به‌خصوص در افراد دیابتی که گردش خون ضعیفی دارند. بنابراین، کفش دیابتی باید دارای طراحی با عرض کافی باشد تا از فشار روی انگشتان جلوگیری شود.

جنس قابل تنفس

پاهای افراد دیابتی باید همیشه خشک و خنک نگه داشته شوند تا از عفونت‌های قارچی و باکتریایی جلوگیری شود. کفش دیابتی باید از مواد قابل تنفس ساخته شده باشد تا هوا به راحتی درون کفش جریان پیدا کند و از تعریق بیش از حد پاها جلوگیری شود. این ویژگی به حفظ سلامت پوست پا کمک می‌کند و خطر عفونت را کاهش می‌دهد.

پاشنه و کف قابل تنظیم

بسیاری از کفش‌های دیابتی دارای پاشنه قابل تنظیم و کفی‌های جداشدنی هستند. این ویژگی‌ها به افراد این امکان را می‌دهد که کفش را به‌صورت دقیق به اندازه پای خود تنظیم کنند و از کفی‌های سفارشی یا طبی استفاده کنند. پشتیبانی مناسب از پاشنه نیز از جمله ویژگی‌های کلیدی این کفش‌ها است که به کاهش فشار بر پاشنه و کف پا کمک می‌کند.

جذب شوک و کاهش فشار

کفش‌های دیابتی باید دارای سیستم جذب شوک باشند تا فشارهای ناشی از راه رفتن و فعالیت‌های روزمره را کاهش دهند. این ویژگی از آسیب دیدن پوست پا و افزایش درد جلوگیری می‌کند و به بهبود راحتی افراد کمک می‌کند. مواد به‌کاررفته در کفی کفش دیابتی، با پخش یکنواخت وزن بدن بر روی پا، از ایجاد نقاط فشار جلوگیری می‌کنند. طراحی ارگونومیک این نوع از کفش‌های طبی، به کاهش فشار وارده بر مفاصل و کاهش خستگی طولانی‌مدت کمک می‌کند. سیستم جذب ضربه در کفش‌های دیابتی، با کاهش اثرات شوک در هر قدم، از بروز زخم‌های دیابتی پیشگیری می‌کند.

کفش دیابتی دارای مدل های مختلف است یا یک نوع دارد

کفش‌های دیابتی دارای مدل‌ها و دسته‌بندی‌های بسیار متنوعی هستند. این تنوع نه تنها به دلیل تفاوت در شدت عوارض پای دیابتی است، بلکه به سطح فعالیت، شکل پای فرد و نیازهای خاص درمانی او نیز بستگی دارد. در ادامه این بخش، به طور عمیق‌تر به بررسی این مدل‌ها و دسته‌بندی‌های مختلف خواهیم پرداخت تا درک جامع‌تری از چگونگی ارائه راه‌حل‌های دقیق و مؤثر برای حفاظت از قدم‌های حساس بیماران دیابتی به دست آوریم. در ادامه به مدل های کفش دیابتی اشاره می‌کنیم:

مدل های آماده

این کفش‌ها با توجه به استانداردهای پزشکی و طراحی ارگونومیک تولید می‌شوند. مدل‌های آماده اغلب در فروشگاه‌های تخصصی و کلینیک‌های ارتوپدی قابل مشاهده هستند و در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف عرضه می‌شوند. از مزایای این مدل‌ها می‌توان به دسترسی سریع و قیمت‌های مناسب‌تر اشاره کرد.

مدل های سفارشی

در برخی موارد، نیاز فرد به کفشی که دقیقاً متناسب با اندازه و شکل پای او باشد، احساس می‌شود. در این حالت، کفش‌های سفارشی که بر اساس اندازه‌گیری دقیق و مشاوره تخصصی تولید می‌شوند، گزینه بهتری محسوب می‌شوند. این نوع کفش‌ها با وجود هزینه بالاتر، از لحاظ کارایی و راحتی در سطح بالاتری قرار دارند.

در کلینیک ارتوپدی فنی رجبی راد، مدل‌های سفارشی کفش دیابتی با توجه به وضعیت پای شما، شخصی سازی می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص سفارش و طراحی کفش دیابتی مخصوص پای خود، می‌توانید از طریق شماره‌های ۰۲۱۸۸۹۵۰۵۲۳ و ۰۲۱۸۸۹۵۰۴۱۸ با ما در ارتباط باشید!

نکاتی در خصوص استفاده موثر از کفش دیابتی

انتخاب یک جفت کفش دیابتی مناسب، تنها نیمی از مسیر حفاظت از پاهای حساس است. همانند هر ابزار درمانی دیگری، استفاده صحیح و آگاهانه از کفش دیابتی، نقشی حیاتی در اثربخشی آن و پیشگیری واقعی از عوارض جدی دارد. داشتن بهترین کفش دیابتی، بدون رعایت نکات مراقبتی و استفاده درست، نمی‌تواند به طور کامل از پاهای شما در برابر زخم‌ها، فشارها و عفونت‌ها محافظت کند. این کفش‌ها، محافظانی هوشمند هستند که عملکرد بهینه آن‌ها به همراهی و دقت شما بستگی دارد.

اندازه گیری دقیق پا

تصور عمومی از اندازه‌گیری پا ممکن است صرفاً به طول و عرض محدود شود، اما وقتی صحبت از پای دیابتی به میان می‌آید، این فرآیند ابعادی کاملاً متفاوت و حیاتی به خود می‌گیرد. به دلیل عوارضی نظیر نوروپاتی (کاهش حس درد) و تغییر شکل‌های احتمالی پا، کوچک‌ترین فشار نامتعارف یا ساییدگی در کفش می‌تواند بدون اطلاع فرد، به زخم‌های جدی و عفونت‌های خطرناک تبدیل شود. از این رو، اندازه‌گیری دقیق و جامع پا، سنگ بنای انتخاب و استفاده مؤثر از کفش دیابتی است.

آزمایش کفش قبل از خرید

پس از اینکه پاهای شما توسط متخصص به دقت اندازه‌گیری شد، نوبت به انتخاب و آزمایش دقیق کفش دیابتی می‌رسد. این مرحله، حیاتی‌ترین گام برای اطمینان از این است که کفش انتخابی شما، به طور واقعی محافظت‌کننده و راحت است. برای افراد دیابتی، که ممکن است حس درد در پاهایشان کاهش یافته باشد (نوروپاتی)، نادیده گرفتن این مرحله می‌تواند به معنای آسیب‌های جدی و خاموش باشد که در ابتدا بدون درد آغاز شده و به زخم‌های خطرناک منجر می‌شوند. بنابراین، آزمایش کفش قبل از خرید، یک فرآیند ساده نیست، بلکه یک ارزیابی دقیق و هوشمندانه است.

توجه به جنس مواد

در دنیای کفش‌های معمولی، جنس مواد ممکن است بیشتر به زیبایی، مد یا دوام ظاهری مربوط شود. اما در مورد کفش‌های دیابتی، انتخاب مواد اولیه، یک تصمیم حیاتی و پزشکی است. پاهای افراد دیابتی به دلیل کاهش حس (نوروپاتی)، اختلال در گردش خون، و شکنندگی بیشتر پوست، به شدت مستعد آسیب هستند. یک درز کوچک، یک بافت خشن یا یک ماده غیرتنفس‌پذیر، می‌تواند بدون هیچ هشداری، به زخم‌های جدی و عفونت‌های تهدیدکننده زندگی تبدیل شود. از این رو، هر لایه از کفش دیابتی باید با دقت وسواس‌گونه‌ای انتخاب شود.

تغییر منظم کفش

ممکن است عجیب به نظر برسد، اما حتی بهترین و مناسب‌ترین کفش دیابتی نیز نباید تنها کفش شما باشد که به صورت مداوم می‌پوشید. تغییر منظم و چرخشی کفش‌ها (Rotation)، یک استراتژی هوشمندانه و مؤثر است که به طور مستقیم بر سلامت، بهداشت و دوام پاهای حساس شما تأثیر می‌گذارد. نادیده گرفتن این عادت ساده، می‌تواند به تجمع رطوبت، کاهش کارایی محافظتی کفش و در نهایت، افزایش ریسک آسیب‌پذیری پا منجر شود.

مراقبت و نظافت

کفش دیابتی، محافظی قدرتمند برای قدم‌های حساس شماست، اما اثربخشی آن به طور مستقیم به مراقبت و نظافت منظم وابسته است. نادیده گرفتن این اصول بهداشتی، می‌تواند لایه‌های محافظتی کفش را تضعیف کرده و پاهای شما را در معرض خطر تجمع باکتری‌ها، قارچ‌ها، و آسیب‌های پوستی قرار دهد. از آنجا که بیماران دیابتی ممکن است به دلیل نوروپاتی، متوجه کوچک‌ترین آلودگی یا آسیب در پای خود نشوند، رعایت دقیق بهداشت کفش و پا، به منزله یک رصدگر دائمی و یک سپر دفاعی حیاتی عمل می‌کند.

پوشش مناسب

انتخاب جوراب مناسب، به اندازه خود کفش دیابتی، در پیشگیری از زخم‌ها و عوارض جدی، نقشی محوری ایفا می‌کند. جوراب، اولین لایه محافظتی است که به طور مستقیم با پوست پا در تماس است و می‌تواند به عنوان یک سپر حفاظتی یا بالعکس، عاملی آسیب‌زا عمل کند. برای پاهایی که ممکن است حس درد در آن‌ها کاهش یافته باشد (نوروپاتی)، جوراب‌های نامناسب می‌توانند به راحتی باعث ایجاد نقاط فشار، اصطکاک و مشکلات پوستی شوند که بدون اطلاع فرد، به زخم‌های خطرناک منجر می‌گردند.

تفاوت کفش دیابت با کفش معمولی در چیست؟

کفش‌های دیابتی با کفش‌های معمولی تفاوت‌های اساسی دارند که به دلیل نیازهای خاص بیماران دیابتی طراحی و ساخته شده‌اند. این تفاوت‌ها در جنبه‌های مختلفی از جمله ساختار، مواد به کار رفته و هدف طراحی طبقه‌بندی می‌شوند. در ادامه این مطلب، به بررسی ویژگی‌های کلیدی و تفاوت‌های این دو نوع کفش می‌پردازیم:

1. طراحی تخصصی برای محافظت از پا

کفش‌های دیابتی به‌طور ویژه برای محافظت از پای بیماران دیابتی طراحی و ساخته شده‌اند و یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های کفش دیابت با کفش معمولی نیز همین است. این کفش‌ها دارای فضای داخلی بیشتری به نسبت کفش‌های معمولی هستند تا از ایجاد فشار یا اصطکاک بر روی پوست پا جلوگیری شود. در مقابل، کفش‌های معمولی بیشتر به زیبایی و مد توجه دارند و ممکن است طراحی آنها به گونه‌ای باشد که به پا فشار وارد کند.

2. کفی‌های طبی و جذب فشار وارده بر پا

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌ها بین این دو نوع کفش، استفاده از کفی‌های طبی و سیستم جذب فشار در کفش‌های دیابت است که باعث می‌شود تا فشار کمتری بر پا وارد شود. این کفی‌ها وزن بدن را به‌طور یکنواخت توزیع می‌کنند و از ایجاد نقاط فشار جلوگیری می‌کنند. در حالی که کفش‌های معمولی غالباً کفی‌های ساده‌ای دارند و قادر به توزیع مناسب فشار نیستند و به همین دلیل باعث می‌شود تا فشار بیشتری به پاها وارد شود.

3. جلوگیری از زخم و آسیب‌های پوستی

بیماران دیابتی به دلیل کاهش حس در پا و جریان خون ضعیف، بیشتر در معرض زخم‌ها و آسیب‌های پوستی قرار دارند که باید به این موضوع توجه خاصی شود. کفش‌های دیابتی با لبه‌های نرم، دوخت مخفی و فضای کافی برای انگشتان پا، از بروز زخم جلوگیری می‌کنند. در مقابل، کفش‌های معمولی ممکن است در قسمت‌های مختلف باعث ساییدگی و ایجاد زخم شوند.

4. مواد با کیفیت و ضد حساسیت

کفش‌های دیابتی از مواد با کیفیت بالا و ضد حساسیت ساخته می‌شوند تا از تحریک پوست جلوگیری کنند. این مواد معمولاً تنفس‌پذیرتر هستند تا از تعریق و رشد قارچ‌ها و باکتری‌ها به طور ویژه‌ای جلوگیری شود. در حالی که در کفش‌های معمولی ممکن است از مواد ارزان و غیر بهداشتی استفاده شود که خطر عفونت را افزایش می‌دهند.

تفاوت مدل‌های زنانه و مردانه کفش دیابتی

هرچند کفش‌های دیابتی برای هر دو جنس زن و مرد دارای ویژگی‌های اصلی مشابهی هستند، اما در طراحی‌های خاص و جزئیاتی مانند ظاهر و تناسب پا، تفاوت‌هایی بین مدل‌های زنانه و مردانه وجود دارد.

• طراحی و ظاهر: مدل‌های زنانه و مردانه کفش دیابتی از نظر طراحی ظاهری تفاوت‌هایی دارند. مدل‌های زنانه اغلب دارای طراحی‌های ظریف‌تر و زیباتر هستند و ممکن است در رنگ‌بندی و جنس رویه تفاوت‌هایی با مدل‌های مردانه داشته باشند. از طرفی، مدل‌های مردانه اغلب طراحی ساده‌تری دارند و بیشتر به سمت عملکرد و راحتی تمایل دارند.
• تناسب پا: ساختار پای زنان و مردان متفاوت است. پاهای زنان اغلب کوچک‌تر و باریک‌تر از پاهای مردان هستند. به همین دلیل، کفش‌های دیابتی زنانه اغلب دارای عرض کمتر و تناسب ظریف‌تر نسبت به مدل‌های مردانه هستند. این تفاوت در تناسب به افراد این امکان را می‌دهد که کفشی که بهترین پشتیبانی را برای پاهایشان فراهم می‌کند، انتخاب کنند.
• نوع کفی و پاشنه: مدل‌های زنانه ممکن است دارای پاشنه‌ای کمی بالاتر از مدل‌های مردانه باشند، اگرچه این افزایش ارتفاع در کفش‌های دیابتی بسیار محدود است. همچنین، کفی‌های مدل‌های زنانه ممکن است نازک‌تر و سبک‌تر از کفی‌های مردانه باشند.

بررسی مشخصات فنی کفش طبی دیابتی 

برای درک بهتر از کارایی و عملکرد کفش دیابتی، بهتر است به بررسی برخی از مشخصات فنی آن بپردازیم:

• مواد استفاده شده: کفش‌های دیابتی اغلب از مواد طبیعی مانند چرم نرم یا مواد مصنوعی با قابلیت تنفس بالا ساخته می‌شوند. این مواد به دلیل خاصیت ضد حساسیت و امکان تهویه بهتر، برای افراد دیابتی مناسب هستند.
• کفی‌های قابل تعویض: بیشتر کفش‌های دیابتی دارای کفی‌های قابل تعویض هستند که به افراد اجازه می‌دهد از کفی‌های سفارشی یا طبی استفاده کنند. این ویژگی به تنظیم بهتر کفش و راحتی بیشتر پا کمک می‌کند.
• پشتیبانی از قوس پا: کفش‌های دیابتی باید به‌طور کامل از قوس پا پشتیبانی کنند تا از خستگی و آسیب‌های ناشی از فشارهای بیش از حد جلوگیری شود. پشتیبانی مناسب از قوس پا باعث بهبود تراز پاها و کاهش فشار وارده بر کف پا می‌شود.
• وزن سبک: یکی از ویژگی‌های مهم کفش دیابتی وزن سبک آن است. کفش‌های سبک‌تر به افراد کمک می‌کنند که راحت‌تر حرکت کنند و از خستگی ناشی از پوشیدن طولانی‌مدت کفش جلوگیری می‌کنند.
• پاشنه مناسب: پاشنه کفش دیابتی باید دارای ارتفاع مناسب (حدود 1 تا 2 سانتی‌متر) باشد تا بتواند از فشار وارده بر کف پا و پاشنه جلوگیری کند. پاشنه‌های خیلی بلند یا خیلی کوتاه ممکن است باعث افزایش فشار بر پا و ایجاد مشکلات بیشتر شوند.

ارائه کفش دیابتی با کیفیت در کلینیک ارتوپدی فنی رجبی راد

در کلینیک ارتوپدی فنی رجبی راد، طراحی کفش دیابتی کاملاً بر اساس آناتومی منحصر به فرد پای هر مراجعه‌کننده انجام می‌گیرد. از اسکن‌های دقیق دیجیتال تا قالب‌گیری فیزیکی، تمام مراحل با هدف حذف نقاط فشار و توزیع یکنواخت وزن پیگیری می‌شن.

برای شروع فرآیند طراحی، نسخه پزشک می‌تونه کمک‌کننده باشه اما الزامی نیست. ما در کلینیک خودمون بررسی کامل پای فرد رو انجام می‌دیم؛ از وضعیت مفاصل و پوست گرفته تا خطرات ناشی از نوروپاتی محیطی. متریال‌هایی که استفاده می‌کنیم، همگی ضدتعریق، ضدحساسیت و دارای قابلیت گردش هوا هستن. لایه‌های ضربه‌گیر و نرم داخل کفش، خطر زخم دیابتی رو به شکل چشمگیری کاهش می‌ده.

کفش دیابتی سفارشی تفاوت فاحشی با مدل‌های آماده داره؛ چرا که نه‌تنها متناسب با فرم پای فرد طراحی می‌شه، بلکه تطابق اون با مشکلات خاص پا مثل دفورمیتی یا کاهش حس پا نیز در نظر گرفته می‌شه. طراحی و تحویل کفش دیابتی معمولاً بین ۷ تا ۱۰ روز کاری زمان می‌بره، بسته به میزان پیچیدگی طراحی.

تمام کفش‌های ما قابلیت پذیرش ارتز داخلی رو دارن؛ حتی در بسیاری از موارد، کفش و ارتز به صورت یکپارچه طراحی می‌شن تا کارایی درمانی چندبرابر بشه. برای افراد دارای زخم فعال یا پای پرخطر، طراحی‌های ویژه‌تری داریم. از جمله استفاده از فضاهای خالی جهت جلوگیری از تماس زخم با کفش، و لایه‌های نرم‌تر در ناحیه حساس.

در صورتی که پس از استفاده احساس فشار یا ناراحتی وجود داشته باشه، اصلاحات رایگان انجام می‌شه. ما تعهد داریم که راحتی شما صددرصد تأمین بشه. مراقبت‌هایی مثل خشک نگه داشتن کفش، استفاده از اسپری آنتی‌باکتریال، و بازبینی منظم کف پاها توسط خود بیمار، از مواردیه که ما حتماً به بیماران آموزش می‌دیم.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص هزینه ها و موارد دیگر، می‌توانید از طریق شماره‌های ۰۲۱۸۸۹۵۰۵۲۳ و ۰۲۱۸۸۹۵۰۴۱۸ با ما در ارتباط باشید.

نگهداری موثر از کفش دیابتی برای کارایی بهتر و افزایش طول عمر

برای حفظ کارایی و افزایش عمر مفید کفش دیابتی، رعایت نکات نگهداری ضروری است. در ادامه به بیان نکات نگهداری از کفش دیابتی می‌پردازیم:

• تمیزکاری منظم: پس از استفاده، کفش را به آرامی با دستمال نرم تمیز کنید و در صورت نیاز از محلول‌های مخصوص استفاده نمایید.
• خشک نگه‌داشتن: از قرار دادن کفش در مکان‌های مرطوب یا در معرض نور مستقیم آفتاب خودداری کنید. بهترین حالت، خشک کردن طبیعی در سایه است.
• استفاده از داخل کفش‌های قابل تعویض: برخی از کفش‌های دیابتی دارای پدهای داخلی قابل جدا شدن هستند که می‌توانند برای تمیزکاری یا تعویض استفاده شوند.
• چرخش کفش‌ها: استفاده متناوب از چند جفت کفش باعث کاهش استهلاک و حفظ ساختار کفش می‌شود.
• نگهداری در جای مناسب: کفش را در جایی خشک و دور از رطوبت نگهداری کنید؛ استفاده از جعبه‌های محافظ یا کیسه‌های مخصوص کفش می‌تواند از گرد و غبار و آلودگی‌ها جلوگیری کند.

جمع بندی

کفش دیابتی به عنوان یک وسیله تخصصی در حوزه مراقبت از پا، نقش بسیار مهمی در کاهش عوارض ناشی از دیابت دارد. با طراحی ارگونومیک، استفاده از مواد با کیفیت و توجه به جزئیات در تولید، این کفش‌ها علاوه بر بهبود راحتی، از آسیب‌های ناشی از فشار بیش از حد جلوگیری می‌کنند. انتخاب بین مدل‌های آماده و سفارشی بسته به نیاز فرد و مشاوره تخصصی، از عوامل مؤثر در موفقیت درمان و افزایش کیفیت زندگی محسوب می‌شود. همچنین، رعایت نکات مربوط به استفاده، نظافت و نگهداری کفش دیابتی می‌تواند از کارایی آن در طول زمان اطمینان حاصل کند.

سوالات متداول

آیا کفش دیابتی برای همه افراد دیابتی مناسب است؟
بله، کفش دیابتی به طور کلی برای افراد مبتلا به دیابت توصیه می‌شود. با این حال، توصیه می‌شود هر فرد پس از مشاوره با متخصص، مدلی را انتخاب کند که متناسب با نیاز و وضعیت پای او باشد.

آیا کفش‌های دیابتی سفارشی بهتر از مدل‌های آماده هستند؟
کفش‌های سفارشی به دلیل انطباق دقیق با شکل و اندازه پای فرد، معمولاً راحت‌تر و کارآمدتر هستند؛ اما کفش‌های آماده نیز در صورتی که استانداردهای لازم را داشته باشند، می‌توانند گزینه مناسبی باشند.

نحوه تمیز کردن کفش دیابتی چگونه است؟
برای تمیز کردن کفش دیابتی، توصیه می‌شود از دستمال نرم و محلول‌های مخصوص استفاده شود و از قرار دادن کفش در معرض نور مستقیم آفتاب برای خشک‌کردن خودداری گردد.