ناراحتی‌های دست از مشکلات شایعی است که می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند تصادفات، آسیب‌های ورزشی، سقوط‌ها و حتی استفاده‌ی نادرست از دست در فعالیت‌های روزمره باشد. این مشکلات ممکن است شامل شکستگی‌ها، دررفتگی‌ها، کشیدگی‌ها و التهابات تاندون‌ها باشد که هر یک از آن‌ها می‌تواند باعث درد و محدودیت در حرکت دست شود. استفاده از آویز دست یکی از روش‌های معمول و موثر برای درمان و حمایت از دست آسیب‌دیده است. آویز دست نوعی ارتز اندام فوقانی است که به تثبیت و حمایت از ناحیه آسیب‌دیده کمک می‌کند و با محدود کردن حرکات غیرضروری، فرآیند بهبود را تسریع می‌بخشد و از تشدید آسیب جلوگیری می‌کند.
آویز دست چیست؟
آویز دست نوعی ارتز پزشکی است که برای حمایت و تثبیت دست و مچ در زمان آسیب‌دیدگی یا بعد از جراحی استفاده می‌شود. این ابزار معمولاً از مواد نرم و مقاوم ساخته شده است و به گونه‌ای طراحی شده که بتواند دست را در وضعیت صحیح و راحت نگه دارد. این آویز کمک می‌کند تا وزن دست به طور یکنواخت توزیع شود و از فشار بر ناحیه آسیب‌دیده کاسته شود. این ابزار به خصوص برای مواردی که دست نیاز به استراحت و عدم حرکت دارد، بسیار مفید است.
آویز یا اسلینگ دست معمولاً شامل یک بند قابل تنظیم است که دور گردن یا شانه بسته می‌شود و بخشی که دست در آن قرار می‌گیرد. این طراحی ساده اما کارآمد، به بیمار امکان می‌دهد که به راحتی از آن استفاده کند و دست را در وضعیت مناسبی نگه دارد. آویز دست در اندازه‌ها و طرح‌های مختلفی موجود است تا بتواند نیازهای مختلف بیماران را برآورده کند و به آن‌ها کمک کند تا فرآیند بهبود را با کمترین درد و ناراحتی طی کنند.
آویز دست برای چه کسانی کاربرد دارد؟
اسلینگ دست برای افراد مختلفی با شرایط و مشکلات متفاوت کاربرد دارد. از جمله کسانی که می‌توانند از اسلینگ دست بهره‌مند شوند، افرادی هستند که دچار شکستگی‌های دست، مچ یا بازو شده‌اند. این شکستگی‌ها ممکن است در نتیجه‌ی تصادفات رانندگی، سقوط‌ها یا آسیب‌های ورزشی رخ داده باشند. استفاده از آویز دست در این موارد به تثبیت استخوان شکسته کمک می‌کند و از حرکت‌های غیرضروری که ممکن است باعث درد و تشدید آسیب شود، جلوگیری می‌کند.
علاوه بر این، افرادی که دچار دررفتگی مفصل شانه یا مچ دست شده‌اند نیز می‌توانند از اسلینگ دست استفاده کنند. دررفتگی‌های مفصل معمولاً با درد و تورم همراه هستند و نیاز به استراحت و تثبیت دارند تا مفصل بتواند به وضعیت طبیعی خود بازگردد. آویز دست در این موارد به بازگرداندن مفصل به موقعیت صحیح و جلوگیری از دررفتگی مجدد کمک می‌کند.
افرادی که دچار التهاب تاندون‌ها یا کشیدگی‌های عضلانی در ناحیه دست و مچ شده‌اند نیز می‌توانند از اسلینگ دست بهره‌مند شوند. این التهابات و کشیدگی‌ها معمولاً ناشی از استفاده‌ی بیش از حد یا نادرست از دست در فعالیت‌های روزمره یا ورزشی هستند. استفاده از آویز دست در این موارد به کاهش فشار بر تاندون‌ها و عضلات و تسریع فرآیند بهبود کمک می‌کند.
همچنین، بیمارانی که پس از جراحی‌های دست و مچ نیاز به حمایت و تثبیت دارند، می‌توانند از آویز دست استفاده کنند. این جراحی‌ها ممکن است شامل ترمیم شکستگی‌ها، بازسازی تاندون‌ها یا درمان مشکلات دیگر باشند که نیاز به استراحت و تثبیت دارند. اسلینگ دست در این موارد به حمایت از ناحیه جراحی شده و تسریع بهبود کمک می‌کند.
انواع آویز دست
آویز دست در انواع مختلفی طراحی و تولید می‌شود که هر کدام برای شرایط خاصی مناسب هستند. سه نوع اصلی این آویزها شامل معمولی، پشت بسته و با دورتنه است که هر کدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند.
- آویز دست معمولی: رایج‌ترین نوع اسلینگ دست، آویز دست معمولی است که از یک بند قابل تنظیم و بخشی که دست در آن قرار می‌گیرد تشکیل شده است. این نوع اسلینگ به سادگی دور گردن بسته می‌شود و دست را در وضعیت مناسب نگه می‌دارد. آویز دست معمولی برای انواع مختلف آسیب‌ها و شرایط پزشکی مناسب است و به دلیل سادگی و راحتی استفاده، بسیار محبوب است.
- آویز دست پشت بسته: نوع دیگری از اسلینگ دست است که علاوه بر حمایت از مچ و دست، پشت آرنج را نیز پوشش می‌دهد. این طراحی باعث می‌شود که حمایت بیشتری از دست صورت بگیرد. آویز دست پشت بسته برای بیمارانی که نیاز به تثبیت بیشتری دارند یا دچار مشکلات یا درد آرنج نیز هستند، مناسب است.
- آویز دست با دورتنه: نوع سوم اسلینگ دست است که علاوه بر بند گردن، بندی دور بدن بیمار بسته می‌شود. این نوع اسلینگ به تثبیت بیشتر دست کمک می‌کند و از حرکت‌های غیرضروری جلوگیری می‌کند. آویز دست با دورتنه برای مواردی که بیمار نیاز به حمایت و تثبیت بیشتری دارد، مانند پس از جراحی‌های پیچیده یا شکستگی‌های شدید، بسیار مناسب است. این نوع اسلینگ دست به کاهش فشار بر گردن و شانه‌ها نیز کمک می‌کند و بیمار می‌تواند راحت‌تر از آن استفاده کند.
اشتباهات رایج هنگام استفاده از آویز دست
استفاده نادرست از آویز دست می‌تواند به جای کمک به بهبود، باعث تشدید مشکلات و آسیب‌ها شود. یکی از اشتباهات رایج هنگام استفاده از آویز دست، تنظیم نادرست بندهای آویز است. اگر بندهای آویز بیش از حد سفت یا شل بسته شوند، می‌توانند باعث ایجاد ناراحتی و فشار غیرضروری بر گردن و شانه‌ها شوند. بیمار باید مطمئن شود که بندهای آویز به طور محکم ولی راحت بسته شده‌اند و دست در وضعیت مناسبی قرار دارد.
اشتباه دیگر، عدم تمیز نگه داشتن اسلینگ دست است. آویز دست به دلیل تماس مداوم با پوست و لباس ممکن است کثیف شود و در صورت عدم شستشوی منظم، می‌تواند باعث ایجاد عفونت‌ها و تحریکات پوستی شود. بیمار باید به تمیز نگه داشتن آویز توجه کند و آن را به طور منظم شستشو دهد.
یکی دیگر از اشتباهات رایج، استفاده مداوم و طولانی مدت از آویز دست بدون مشورت با پزشک است. استفاده طولانی مدت از این اسلینگ‌ها می‌تواند باعث ضعف عضلات و کاهش حرکت دست شود. بیمار باید طبق دستورات پزشک عمل کند و در صورت نیاز، از تمرینات و فیزیوتراپی‌های توصیه شده استفاده کند تا قدرت و حرکت دست حفظ شود.
عدم توجه به علائم غیرعادی نیز از دیگر اشتباهات رایج است. بیمار باید به هر گونه تغییر در احساس یا ظاهر دست، مانند تورم، درد شدید یا قرمزی توجه کند و در صورت مشاهده هر گونه علائم غیرعادی، به پزشک مراجعه کند. این علائم ممکن است نشان‌دهنده مشکلات جدی‌تری باشند که نیاز به درمان فوری دارند.
سوالات متداول
آیا استفاده از آویز دست باعث محدودیت حرکت می‌شود؟
بله، آویز دست به منظور محدود کردن حرکات غیرضروری طراحی شده است تا از تشدید آسیب و درد جلوگیری کند. این محدودیت حرکت به بهبود سریع‌تر دست و بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند. با این حال، اسلینگ دست به گونه‌ای طراحی شده است که بیمار همچنان بتواند فعالیت‌های روزمره خود را با کمترین محدودیت انجام دهد و احساس راحتی داشته باشد.
چه مدت باید از آویز دست استفاده کنم؟
مدت زمان استفاده از اسلینگ بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. پزشک معالج مدت زمان دقیق استفاده را تعیین می‌کند که معمولاً بین چند هفته تا چند ماه متغیر است. بیمار باید طبق دستورات پزشک عمل کند و در صورت هر گونه سوال یا نگرانی با پزشک خود مشورت کند. همچنین، استفاده مداوم و طولانی مدت بدون مشورت با پزشک ممکن است باعث ضعف عضلات و کاهش حرکت دست شود، بنابراین بهتر است همیشه تحت نظر پزشک باشد.
